Radical / Light

Filmmaker Robbrecht Desmet gebruikt het creatieproces van de voorstelling als vertrekpunt. De film tracht niet te peilen naar de artistieke motieven die aan de choreografie ten grondslag liggen maar reflecteert over de bijzondere eigenheid van de ruimte waarin ze ontstaat: de repetitiestudio, een half-open, half-private werktuimte waar, besloten en vaak intiem, op een publiek moment geanticipeerd wordt. Dit ‘nog niet’ van het werk is dan ook wat de filmmaker fascineert. De filmvoorstelling Radical Light gaat dus niet zozeer over de dansvoorstelling met dezelfde naam, maar tracht betekenis te geven aan de arbeid die eraan voorafgaat. Vandaar ook de sterke interesse voor het artistieke materiaal van de danser: het eigen lichaam en dat van anderen, de relaties met ‘zichzelf’ en co-performers. De film verzamelt indrukken van het bijzondere karakter van het dansend (co-)creëren en zoekt die in een gezicht, silhouet of kledingsstuk, in de verhoudingen van de dansers onderling en in de complexe omgang met het eigen lichaam. In een live gebrachte voice-over tekst, geschreven door essayist Rudi Laermans, wordt gereflecteerd over choreografie, dans en het dansend lichaam, het samen maken van dans in de studio en de verhouding van dit werkproces tot een virtueel publiek,… evenals het statuut van de cinematografisch ‘verbeelde’ lichamen. Dit gebeurt niet vanuit het standpunt van de cinematograaf of de choreograaf: de tekst impliceert veeleer een niet nader bepaalde blik die nu eens afstandelijk, dan weer hoogst geboeid toekijkt. De gesproken tekst bekrachtigt of ondersteunt de beelden dus meestal niet, voorziet ze niet van informatie en vult ze niet aan, maar zet juist in op de mogelijkheid van een productief verschil tussen woord en filmbeeld dat niet escaleert tot een geschil.