Extraction

Veel schilderijen of sculpturen hebben zich een weg gebaand naar het collectieve geheugen ook al zijn ze in privé-handen. De catalogusversie, de affiche, de postkaart, de internetafbeelding zijn allen gemeengoed, maar de materialiteit van het object niet. Wat is de verhouding tussen privé, publiek, origineel en afbeelding in een dansvoorstelling? Hoe democratisch is de toegang tot het theater? Hoe schrijft een dansvoorstelling – zoals bijvoorbeeld Private Collection – zich in in de publieke verbeelding? Wat is de materialiteit van dit vluchtige medium en in wiens bezit is het?

Met Extraction maakt Marc Vanrunxt geen reconstructie van de solo uit 1998, maar wil hij het werk overschilderen, de essentie eruit puren, Eva Kamala Rodenburg nog mooier en gesofisticeerder voorstellen. Haar lichaam wordt het projectievlak van ons verlangen – we verlangen niet naar haar als persoon, maar naar de aandacht en de zorg die haar heeft gemodelleerd tot deze verschijning. De choreografie is een moulage, een exclusief patroon dat resulteert uit maatwerk, een luxegoed dat met de uiterste zorg en precisie wordt geëxtraheerd uit de danser.

Marc Vanrunxt laat geregeld inserts toe in zijn werk van beeldende kunstenaars of muzikanten. Voor Extraction werkt hij samen met de fotograaf David Bergé en met artistiek medewerkster Myriam Van Imschoot. Samen delen ze een fascinatie voor het monochroom, het eenkleurige vlak dat we – ondanks zijn abstractie – als des te reëler ervaren, precies omdat het geen afbeelding is van iets buiten zichzelf en ook niets anders kan worden dan de materialiteit die het is.

Tekst: Kristien Van den Brande