recensie New Narratives

DANS

Een oud mysterie

05 MAART 2016 | Charlotte De Somviele

Gezien op 3/3 in Stuk (Leuven)

Het gebeurt niet vaak dat een boek een hoofdrol speelt in een dansstuk. Bewegingen ‘lezen’ werkt in de hedendaagse dans vaak contraproductief. Een lichaam laat zich nu eenmaal niet zoals een woord vastpinnen. Maar hoe creëert dans dan wel betekenis? Als het een taal is, welk soort verhalen kan het dan uitdrukken? In New narratives onderzoekt de Griekse choreografe Georgia Vardarou de dramatische kracht van beweging.

Ze laat de dans dialogeren met props (een boek, een plastic speelbal, een lijkwade), eclectische muziek, theatrale blikken en tekstflarden. Telkens word je als toeschouwer uitgedaagd om te bevragen hoe je interpreteert: veranderen die elementen de inzet van de beweging? En zo ja, hoe dan?

Hoewel dit een volbloed dansvoorstelling is, voel je onderhuids de geest van Tsjechov sluimeren. Intrigerend is evenwel dat New narratives uiteindelijk lijkt aan te tonen hoe de dans finaal ontsnapt aan interpretatiezucht. Reflexmatig construeren wij verhalen op basis van herhaling, herkenning en verbanden. Vardarou speelt met die principes, maar je ziet vooral hoe de dans wringt op die mal, hoe ze weigert symbool te zijn, hoe elke aanzet tot verhaal steeds weer een andere oproept.
Dat heeft ook veel te maken met het volstrekt unieke bewegingsmateriaal dat dit kwartet samenbrengt. Elk individu exploreert een hoogst persoonlijk vocabularium, geënt op zijn specifieke lichaam, ver weg van bekende codes of technieken.
In die zin klinkt in Vardarous ‘nieuwe’ verhaal vooral een oud mysterie door. Wat is het toch dat ons drijft tot ‘dit wonder dat we dans noemen’, zoals Trisha Brown ooit zei? Net het afwezige antwoord, het feit dat de regels van de danstaal altijd opnieuw herschreven kunnen worden, bewijst eens te meer dat de rijkdom van dans schuilt in zijn fundamentele openheid.