ARCHIEF #4
In de jaren 80 ⎯ tot ver in de jaren 90 van de vorige eeuw ⎯ werd er in de Belgische pers veel aandacht besteed aan danskunst en choreografie. De kwaliteitskranten hadden een eigen dansrecensent in dienst. Meestal kreeg je als choreograaf een voorbespreking, vaak in de vorm van een diepgaand interview, een week later gevolgd door een recensie van de voorstelling zelf.
Het was niet ongebruikelijk dat een bespreking van een dansvoorstelling één of soms twee volledige pagina’s kreeg in Knack. Hierbij een voorbeeld van een paginalange update van mijn toenmalige activiteiten door de onvolprezen danscritica en mijn goede vriendin Katie Verstockt (Schoonheid en kitsch zonder grenzen door Katie Verstockt in Knack, 20 januari 1988).